GHG-protocol (Protocol voor broeikasgassen)

De basis hiervoor is de berekening in CO₂e (CO₂-equivalenten), een gestandaardiseerde meeteenheid die de klimaatimpact van verschillende broeikasgassen vergelijkbaar maakt. Broeikasgassen zoals methaan (CH₄), distikstofoxide (N₂O) en gefluoreerde gassen hebben een aanzienlijk hoger aardopwarmingsvermogen (GWP) dan koolstofdioxide.

Bij het omrekenen wordt elk broeikasgas vermenigvuldigd met zijn GWP-factor om het om te zetten in CO₂-equivalenten. Bijvoorbeeld, één ton methaan is gelijk aan ongeveer 28 - 34 ton CO₂e, afhankelijk van de referentieperiode. Deze standaardisatie maakt een vergelijkbare broeikasgasbalans mogelijk in de Product Carbon Footprint (PCF), ongeacht de emissies die worden gegenereerd in de levenscyclus van het product.

Deze berekening in CO₂-equivalenten vormt de basis om emissies op een transparante en vergelijkbare manier te presenteren. Om bedrijven echter in staat te stellen hun product carbon footprint (PCF) systematisch vast te leggen, hebben ze ook een duidelijk ontwerp nodig van welke emissiebronnen in aanmerking worden genomen. Dit is precies waar het GHG-protocol met zijn drie zogenaamde scopes om de hoek komt kijken.

Scope 1: directe emissies

Scope 1 omvat directe broeikasgasemissies die binnen het bedrijf zelf ontstaan. Hieronder vallen bijvoorbeeld emissies door de verbranding van fossiele brandstoffen in productiefaciliteiten, bedrijfsvoertuigen of verwarmingssystemen. Deze emissies zijn direct gerelateerd aan bronnen in eigendom of beheer en kunnen vaak worden verminderd door maatregelen op het gebied van energieefficiency en het gebruik van hernieuwbare energiebronnen.

Scope 2: Indirecte emissies door inkoop van energie

Scope 2 verwijst naar indirecte emissies als gevolg van de aankoop van energie, zoals elektriciteit, stadsverwarming of stoom. Zelfs als deze emissies niet fysiek op locatie worden gelost, maken ze deel uit van de CO2-voetafdruk van het bedrijf, omdat het verbruik van deze energie direct afhankelijk is van het bedrijf. Reductiemaatregelen omvatten de schakelaar omzetten naar groene stroom, het gebruik van energieefficiënte technologieën en het verminderen van de vraag naar energie.

Scope 3: Indirecte emissies langs de waardeketen

Scope 3 afdichting alle andere indirecte broeikasgasemissies die optreden in de hele waardeketen. Dit omvat emissies van de preproductie van grondstoffen, de ketting, het transport en de distributie, de gebruiksfase van producten en hun recycling, hergebruik of verwerking aan het einde van hun levensduur.

Aangezien Scope 3 vaak het grootste deel van de PCF uitmaakt, zijn nauwkeurige dataverzameling, analyse en samenwerking met toeleveranciers hier cruciaal.

Het Greenhouse Gas Protocol (GHG Protocol) is 's werelds belangrijkste standaard voor de klimaatboekhouding van broeikasgasemissies. Het biedt bedrijven een betrouwbare basis voor het berekenen van hun koolstofvoetafdruk, het opstellen van duurzaamheidsverslagen en het implementeren van effectieve strategieën voor klimaatbescherming. Dit maakt het GHG-protocol tot een centraal gereedschap voor duurzaamheidsbeheer en helpt bedrijven om hun concurrentievermogen veilig te stellen in een economie die steeds klimaatbewuster wordt.

Het GHG-protocol speelt ook een doorslaggevende rol bij de bescherming van het milieu. Dankzij uniforme regels en de gestandaardiseerde registratie van CO₂-emissies kan het effect van klimaatbeschermingsmaatregelen wereldwijd worden vergeleken en gemeten. Op deze manier levert het GHG-protocol een directe bijdrage aan het uitvoeren van internationale klimaatdoelstellingen en het verminderen van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.