Protokół GHG (Greenhouse Gas Protocol)
Protokół GHG (Greenhouse Gas Protocol) to uznawany na całym świecie standard rozliczania emisji gazów cieplarnianych. Definiuje on jednolite metody, które firmy mogą wykorzystywać do rejestrowania swoich emisji, przeliczania ich na ekwiwalenty CO₂ (CO₂e) i przejrzystego raportowania.
Ekwiwalenty CO₂ (CO₂e)
Podstawą do tego jest obliczenie w CO₂e (ekwiwalenty CO₂), znormalizowanej jednostce miary, która umożliwia porównanie wpływu różnych gazów cieplarnianych na klimat. Gazy cieplarniane, takie jak metan (CH₄), podtlenek azotu (N₂O) i gazy fluorowane, mają znacznie wyższy potencjał globalnego ocieplenia (GWP) niż dwutlenek węgla.
Podczas konwersji każdy gaz cieplarniany jest mnożony przez współczynnik GWP w celu przeliczenia go na ekwiwalent CO₂. Na przykład, jedna tona metanu odpowiada około 28 - 34 tonom CO₂e, w zależności od okresu odniesienia. Ta standaryzacja umożliwia porównywalny bilans gazów cieplarnianych w Śladzie Węglowym Produktu (PCF), niezależnie od emisji generowanych w cyklu życia produktu.
Zakres 1, Zakres 2, Zakres 3 - kategorie emisji w Protokole GHG
Obliczenia w ekwiwalentach CO₂ stanowią podstawę do przedstawienia emisji w przejrzysty i porównywalny sposób. Aby jednak firmy mogły systematycznie rejestrować ślad węglowy swoich produktów (PCF), potrzebują również jasnej konstrukcji określającej, które źródła emisji są brane pod uwagę. Właśnie w tym miejscu pojawia się Protokół GHG z jego trzema tak zwanymi zakresami.
Zakres 1: Emisje bezpośrednie
Zakres 1 obejmuje bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych, które powstają w samej firmie. Obejmują one na przykład emisje pochodzące ze spalania paliw kopalnych w produktach, pojazdach firmowych lub systemach grzewczych. Emisje te są bezpośrednio związane z posiadanymi lub kontrolowanymi źródłami i często można je ograniczyć poprzez zastosowanie efektywnych środków energetycznych i wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.
Zakres 2: Emisje pośrednie wynikające z zamówień na energię
Zakres 2 odnosi się do pośrednich emisji wynikających z zakupu energii, takiej jak energia elektryczna, ciepło sieciowe lub para wodna. Nawet jeśli emisje te nie są fizycznie wydane na miejscu, stanowią one część śladu węglowego firmy, ponieważ zużycie tej energii jest bezpośrednio zależne od obsługi. Środki redukcji obejmują przełącznik na ekologiczną energię elektryczną, wykorzystanie technologii efektywności energetycznej i zmniejszenie zapotrzebowania na energię.
Zakres 3: Emisje pośrednie wzdłuż łańcucha wartości
Zakres 3 pokrywa wszystkie inne pośrednie emisje gazów cieplarnianych, które występują w całym łańcuchu wartości. Obejmuje to emisje związane z produkcją wstępną materiałów, łańcuchem zasilania, transportem i dystrybucją, fazą użytkowania produktów oraz ich recyklingiem, ponownym użyciem lub przetwarzaniem po zakończeniu eksploatacji.
Ponieważ zakres 3 często stanowi największą część PCF, kluczowe znaczenie ma tutaj precyzyjne zbieranie danych, analiza i współpraca z dostawcami.
Znaczenie protokołu GHG dla firm i ochrony środowiska
Greenhouse Gas Protocol (GHG Protocol) to najważniejszy na świecie standard rozliczania emisji gazów cieplarnianych. Zapewnia on firmom wiarygodną podstawę do obliczania śladu węglowego, przygotowywania raportów zrównoważonego rozwoju i wdrażania skutecznych strategii ochrony klimatu. To sprawia, że GHG Protocol jest centralnym narzędziem zarządzania zrównoważonym rozwojem i pomaga firmom w bezpiecznym utrzymaniu konkurencyjności w coraz bardziej świadomej klimatycznie gospodarce.
Protokół GHG odgrywa również decydującą rolę w ochronie środowiska. Dzięki jednolitym zasadom i znormalizowanemu rejestrowaniu emisji CO₂, wpływ środków ochrony klimatu może być porównywany i mierzony na całym świecie. W ten sposób Protokół GHG bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia międzynarodowych celów klimatycznych i zmniejszenia globalnej emisji gazów cieplarnianych.